عراقیه گفت عربی بلدی گفتم لا سیدی گفت مرد ناحسابی ما به تو میگوییم عربی بلدی می گویی نه حالا می بینیم با ما مثل بلبل عربی حرف می زنی بعد به من گفت: انت حرس خمینی؟ تا این را گفت گفتم این خطرناکه سریع جواب دادم لاسیدی. که کتکم زدند دوباره پرسیدند انت حرس خمینی ؟ این دفعه گفتم نعم سیدی .که باز هم کتکم زدند گفتم مرد ناحسابی می گویم نه می زنید می گویم بله می زنید آخر نفهمیدم این حرس خمینی بد است یا خوب است .بعدها که شرکت نفت آمدم دیدم نوشته حراست بعدا" فهمیدم که حرس یعنی نگهبان

راوی:غلامرضا شیرالی

« بسم رب الشهداء و الصدیقین »

بفـــــرمـــایید مـــــراســـــم شـــهـــــدا...

ســومـــین یــــادوار شــــهدای تیپ ویژه صـــابرین شمالغـــرب/ ویـــژه مراســم پاســدار رشید اســـلام شهــیدیـــوســـف فـــدائی نژاد :

ازعموم مردم حزب الله و  ولایت مدار و شیفته شهدا و راه شهدا دعوت به عمل می آید تا در این مراسم شرکت فرمایند .

 * اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم *

خاطره ای که از روزهای تبادل اسرا به یادم دارم این است که یک نفر مترجم بود به نام عبدالامیر. چون فرمان آزادی اسرا صادر شد، او برای تنظیم اسامی بچه ها جهت بازگشت به ایران به محل مربوطه رفته بود. افسر توجیه سیاسی آن جا عبدالکریم نام داشت، این افسر به عبدالامیر گفته بود اسم عباس را جزء لیست اسرایی که می خواهند آزاد شوند، ننویس. عبدالامیر پرسیده بود چرا؟ گفته بود که عباس باید اینجا بماند.

عبد الامیر می گفت: از این موضوع خیلی ناراحت شدم و با خودم فکر کردم که این مطلب را به دکتر بگویم یا نه. بالاخره تصمیم گرفتم به شما نگویم ولی برای این کار به حضرت زهرا(س) متوسل شدم.

عبدالامیر می گفت: هنگام بازگشت از اردوگاه، دیدم عبدالکریم ساک به دست گرفته و دارد از اردوگاه می رود. جریان را پرسیدم، گفت که از بغداد تلفنی احضارم کرده اند. عبدالامیر به محض رفتن عبدالکریم اسم مرا هم در لیست اسرایی که قرار بود آزاد شوند، اضافه کرد و ما صبح شنبه حرکت کردیم و ساعت دو بعد از ظهر از مرز گذشتیم. عبدالکریم در بازگشت از بغداد این موضوع را فهمیده بود و جهت بازگرداندن من روانه ی مرز شده و ساعت چهار بعد از ظهر به مرز رسیده بود که آن وقت دیگر کار از کار گذشته بود و من در ایران بودم.

 راوی: دکتر سیدعباس پاک نژاد/ سجاد

منبع:سایت ساجد

«اللهم ارزقنا توفیق الشهادة فی سبیلک...»

خلبانی بود که رفت در بمباران مراکز بغداد شرکت کرد، بعد هم شهید شد. او جزو همان خلبان‌هایی بود که از اول با نظام ناسازگاری داشت. شهید عباس بابایی با او گرم گرفت و محبت کرد؛ حتی یک شب او را با خود به مراسم دعای کمیل برده بود؛ با این‌که نسبت به خودش ارشد هم بود. شهید بابایی تازه سرهنگ شده بود، اما او سرهنگ تمامِ چند ساله بود؛ سن و سابقه‌ی خدمتش هم بیشتر بود. در میان نظامی‌ها این چیزها خیلی مهم است. یک روز ارشدیت تأثیر دارد؛ اما او قلباً و روحاً تسلیم بابایی شده بود. شهید بابایی می‌گفت دیدم در دعای کمیل شانه‌هایش از گریه می‌لرزد و اشک می‌ریزد. بعد رو کرد به من و گفت: عباس! دعا کن من شهید بشوم! این را بابایی پس از شهادت آن خلبان به من گفت و گریه کرد.

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار مسؤولان عقیدتی، سیاسی نیروی انتظامی

23/10/83