«اللهم ارزقنا توفیق الشهادة فی سبیلک...»

خلبانی بود که رفت در بمباران مراکز بغداد شرکت کرد، بعد هم شهید شد. او جزو همان خلبان‌هایی بود که از اول با نظام ناسازگاری داشت. شهید عباس بابایی با او گرم گرفت و محبت کرد؛ حتی یک شب او را با خود به مراسم دعای کمیل برده بود؛ با این‌که نسبت به خودش ارشد هم بود. شهید بابایی تازه سرهنگ شده بود، اما او سرهنگ تمامِ چند ساله بود؛ سن و سابقه‌ی خدمتش هم بیشتر بود. در میان نظامی‌ها این چیزها خیلی مهم است. یک روز ارشدیت تأثیر دارد؛ اما او قلباً و روحاً تسلیم بابایی شده بود. شهید بابایی می‌گفت دیدم در دعای کمیل شانه‌هایش از گریه می‌لرزد و اشک می‌ریزد. بعد رو کرد به من و گفت: عباس! دعا کن من شهید بشوم! این را بابایی پس از شهادت آن خلبان به من گفت و گریه کرد.

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار مسؤولان عقیدتی، سیاسی نیروی انتظامی

23/10/83

به پیامبر گفتند: خدا رو قبول داریم نه تو را ...
به امیرالمومنین گفتند : پیامبر را قبول داریم نه تو را ...
به امام خمینی گفتند : امام زمان را قبول داریم نه تو را ...
به امام خامنه ای گفتند : امام خمینی را قبول داریم نه تو را ....
همیشه بی بصیرت ها یک گام عقبند ....

دی ماه 1363 – پادگان دوکوهه – گردان میثم

شام "رویدادهای هفته" داشتیم. غذایی که همه مواد غذایی هفته گذشته در آن پیدا می شد و مسئولین آشپزخانه از ته مانده غذاها تهیه می کردند.

وقتی بچه ها نشستند دور سفره، دوربین را دادم دست عباس دائم الحضور (شهید) و بهش گفتم:
- این گوشه سفره رو هم خالی بذاریم که خدا بشینه اینجا و باهامون غذا بخوره.

خاطره ای از:حمید داودآبادی

هنوز یک دختر بچه بودم. یک روز از کنار بانکی در میدان احمـد آباد رد میشدم که دیدم داخل کوچه کنار بانک، ماشین ساواک ایستاده است. در همان حال، دیدم چند پسر جـوان آمدنـد و شیـشه هـای بانـک را شکستند و آتش زدند و میخواستند به سمت همان کوچه فرار کنند.

من جلو رفتم و به یکیشان گفتم که داخل کوچه ساواکیها منتظرند. او هم به دوستانش گفت و از سمت دیگری رفتند.

بعدها فهمیدم آن پسری که لنگه کفشش را حین فـرار در میـدان جـا گذاشت، اسمش غلامرضاست.

غلامرضا! پسری که حالا هم اسمش را در شناسنامة من جـا گذاشـته است.

روایتی از:
همسر شهید غلامرضا جان نثاری

رضا میرکریمی که فیلم «امروز» را این روزها روی پرده سینماها دارد و سابقه حضور در سال‌های دفاع مقدس به عنوان فیلمبردار و عکاس را دارد با انتشار عکسی متفاوت به ذکر خاطره‌ای از آن سال‌ها و حضور در جبهه پرداخته است.

براساس این گزارش، میرکریمی در شرح عکسی که در این رابطه نوشته، آورده است:

«فاو _اسفند 1364

سر کلاس مرحوم ممیز بودیم ،صدای مارش پیروزی از بلندگوی مسجد دانشگاه می‌اومد ،که خبر از عبور نیروهای ایرانی از اروند رود و فتح شهر فاو میداد. حوصله ی درس نداشتیم با مهران رجبی و هادی عارفی قرار گذاشتیم سرمون رو بندازیم پایین و بریم فاو.موتور هادی رو قرض گرفتم و زیر بارون شدید رفتم راه آهن و سه تا بلیط اهواز خریدم ،برگشتم خوابگاه و ساکم رو بستم.شب با لباس های بسیجی که از عملیات قبلی داشتیم سوار قطار شدیم ، بدون هیچ امریه و حکم ماموریتی.دو روز بعد فاو بودیم زیر آتیش سنگین توپ خونه و حمله ی مکرر هواپیماهای عراقی .هادی دیوار ها رو نقاشی میکرد ، مهران تویوتاها رو نگه می داشت و پشتشون شعار می نوشت ، من هم عکاسی می کردم.هیچ سلاحی نداشتیم و جمعی هیچ یگانی نبودیم.دانشجوهای گرافیک دانشگاه تهران بودیم که اومده بودیم گردش علمی و کارگاه عملی».